Buruk Bir Veda
Buruk Bir Veda
Geçmişe şöyle bir göz gezdiriyorum da neler demiştik birbirimize. Buruk Bir Veda ederken, zamanın ve mekanın öneminin azaldığı şu saatlerde ona bu mektubu yazarken ne çok sevdiğimi bir kez daha fark ediyorum. Bunca zaman hayatın anlamını sorguladım. Bazen bir karanfile anlamlar yükledim. Bazen gökyüzündeki yıldızlardan bir şeyler çıkarmaya çalıştım. Kendimi bazen anlamıyorum ben. Lakin bir şey hayatımı değiştirdi. Bir insan bir insana nasıl bu kadar güzel bakabilirdi ? Anlamlar ve duygular nasıl bu kadar iç içe geçebilirdi ? Olmaz dediğim her şeyi oldurmuştu o. Severken güzelleşen bir insana döndüğümü fark ettim onunla olunca. O öyle güzel bir sevgiye sahipti ki ben sevdikçe onu huylarım değişiyordu adeta. Sevdiğim huylarımı bile birer birer terk edebiliyordum onunlayken. Çünkü ona iyi gelen her şey, zaten bana da doğal olarak hoş görünüyordu.
Şimdi aramızda mesafeler var biliyordur o da. Ama bu mesafelerin öneminin olmadığını da biliyordur. Hem mesafe dediğin nedir ki ! Ben onun kalbinin en güzel yerine sahipken mesafeler mi yıldırmıştı yıllarca beni ? Asla ve asla ! Ben onun, benim dünyamda olduğunun farkındaydım hep. Dünyamın merkezine onu yerleştirmiştim ben. Ne kadar uzak olursa olsun, kalbim onu hissettikçe en yakınımda oluşunu hissedebiliyordum. Şartlar bazen uygun olmayabilir. O ve ben bu aşkı filizlendirdikçe kocaman bir ormana sahip olacağımızı bilirdik. Köklerini bazen gözyaşlarımızla sulasak da, o sevda ağaçlarının bir gün bize bir gelecek vaat edeceğini hesaplayarak sevdik birbirimizi. Mutluluk bizim asla vazgeçemeyeceğimiz hayatımızın bir parçası değildi, ta kendisiydi aslında. Buruk bir veda idi bu..
Buruk Bir Veda
Masum Bir Veda
Birlikte yürüdüğümüz yollarda yürüdüm dün. Onun geçtikten önceki hali ile geçtikten sonraki hali arasında ne kadar çok aşk farkı var. Yürüdüğü yollardaki kaldırım taşlarını saymayı seviyorum. Bak diyorum taşlara ‘ Biz burada yürüdük, uzun uzun konuştuk. Kavgalar ettik, yakamı bile toplamıştı işte tam burada. ‘. Ona şimdi o taşların da bu duruma şahit olduklarını anlatmak isterdim fakat konu farklı bu sefer. Onu ne kadar çok sevdiğimi anlatmak istiyorum desem de, onun yabancılaştığını gördükçe vazgeçiyorum bu güzel anları resmetmekten. Göklerdeki yıldızları saymaya daha çok dikkat ediyorum artık. Hiç biri onun kadar ışıltılı parlamayınca saymak da zor oluyor. Ayrı kaldığımız anlarda çok gizli ve acı şeyler de öğrendim kendi hayatımla ilgili.
Bahçemdeki çiçeklerin sadece suyla büyümediğini öğrendim örneğin. Sokakta top oynayan çocukların sevgisinin saflığını öğrendim. Gece kafamı yastığa koyduğumda saçlarımı okşama ihtimalinin bile ne kadar güzel olduğunu fark ettim. Bir de o ihtimalin gerçek olamayacağını düşündüm..İşte o zaman daha çok yok ettim içimde onu. Ondan geriye ne varsa yakmaya bile kararlıydım artık. Bu aşkın vazgeçilmezi olmamalı artık. Hiç bir eşyanın önemi de kalmadı, bir değeri de. Bildiğim tek değerli şey, akıp giden gözyaşlarımın bende yarattığı bu kahpe fikirler. Hiç bir anı, unutulmayacak kadar değerli değilmiş onun gözünde. Peki ben neyi biriktirip, ya da neyi önemseyecektim ki bundan sonra. ‘ KADINIM ‘ derdim gururla, nasıl boşu boşuna bir yerlere koymuşum onu şimdi anlıyorum. Buruk bir veda ile veda etmeyi acaba ne kadar hak ediyordu ki?
Buruk Bir Veda
Gitmeyen Veda
Sakın kalbimi bırakma.. Böyle demişti son görüştüğümüzde, gözlerimin içine ağlayarak baktığında. ‘ Ben seni çok sevdim be adam. ‘ demişti. Çok sevmek.. Bazen, sevdiğin adamı aldatmaya kalkmak bile bu güzel sözü, yalan olarak söylemeye kalktığını o kadar güzel anlatıyor ki. Aldatan ben olsam, aldanan sen olsan.. Peki, aldatılan bir kadın, aldatıldığı için aldatmaya kalkarsa ortada AŞK kalır mı acaba? Bu saatten sonra, onca yıldır yaşanan bu duygu seli ile yaşamaya kalkmak bile bu aşkı ayakta tutmaya yetecek mi sence? Bundan sonraki hayat bize neleri getirir bilemiyorum ama hiç bir şey eskisi gibi olmayacak galiba. Ne sen sevebilirsin bir daha, ne de ben. Bir başkası olsa da, ikimiz için de o mutlu güzel günler ve şurada karalayarak anlatmaya çalıştığım satırlardaki yaşadığımız o muhteşem 2.ay’lar ve yaz’lar bir daha asla yaşanmayacak……
Bu yazıyı, ve O ‘na dair yaşanmış ne varsa kaldırıyorum hayatımdan, asla da pişman olmadığım bu ‘AŞK’ için, ‘ ALLAH’TAN KORK ‘ diyorum. O’na veda ediyorum artık. Bu hayat hikayemiz için sana da teşekkür ediyorum, yaşattığın ve mutlu ettiğin her an için minnettarım sana. Hiç bir şeyden pişman olmadım, ne seninle yaşadıklarımdan, ne de paylaştıklarımdan. Tek pişmanlığım, yaşayamadığımız o güzel hayallerimiz oldu. Kendine iyi bak olur mu:( yaşattığın ve yaşatamadığın her şey için de sonsuz kere teşekkür ederim sana. Buruk bir veda ile kal artık.
Yazar : SubaT
21.12.2019
Buruk Bir Veda
Bunu paylaş: Sebebiyata not Birak ❤
Bunu beğen:
Beğen Yükleniyor...
İlgili
Yorumlar (5 Yorum)
Buruk bir veda ne kadar da acı…
Veda ettim sanırsın da , yüreğin ne kadar uzak kalır ki ? O veda ederken bile deli gibi sevdiğinin dışa vuruşu gibidir. Seven asla veda etmez. Emeğine sağlık Subat
Vedalarin hepsi acı hepsi buruk dayı .
Yazı hakkında görüşlerinizi belirtmek istermisiniz?