Her Güzel Şeyin Sonu Var
Her Güzel Şeyin Sonu Var elbette. Yok mu sizce? Düşünelim şimdi beraber. İnsanoğlu doğar, yaşar ve ölür. Bu kısacık yaşamın içinde neler yaşamıyor ki? Doğduğumuz günden itibaren bir hızlanma yarışı, bir keşmekeş, bir garip koşturmaca ile yüzleşir dururuz. Neye yetişeceğiz acaba, bunu biz bile bilmiyoruz. Emekleme, yürüme, okul çağı, ergenlik, yetişme dönemi, yetişkinlik, evlilik, olgunluk ve yaşlılık. İşte sadece tek bir cümleye sığdırdığımız bu kısa yaşam öykümüzde bize çok uzun gelen hayat tarzını da yaşarız.
Sevdiklerimizle geçirdiğimiz zamanlar bize çok güzel hissettirir. Gurbet, sıla, hasret ve kavuşamamak duyguları da aslında hayatın ta kendisi değil mi? Hep mutluluk olacak değil ya, bazen de acı-keder-hüzün ve gözyaşı birikir içimizde. Sevdiğimiz ve aşık olduğumuz insanlar da çıkar karşımıza. Bazen onları tek bir cümle veya kelime ile anlatmak pek de mümkün olmaz. Öyle çok kıymet ve değer veririz ki.. Sanki o mutluluk dolu anların hiç bitmeyeceğini sanarak, doyasıya yaşamaktan da kaçarak hissederiz kendimizi. Yağmur yağsa da beraber ıslansak keşke.. deriz.
Her Güzel Şeyin Sonu Var
Sonu iyi bitecekse, insan her şeye razı olur adeta. Acı çekmeye de, cefa çekmeye de.. Ama bazen öyle senaryolar yazılmıştır ki hayatımızda, biz bile buna inanamayız. Kendi hayatımızı kendimiz yazmaya kalkarız aslında. Buna da kader der dururuz. Halbuki aslında kaderin en güzel tarifi insanın kaleminde başlarmış.
Yazarı da, çizeri de, senaristi de insanın tamamen kendi dünyasıyla ilgilidir. Tek farkı da, rol kestiğiniz insanların bu senaryoda ne kadar veya ne derece rol aldığıdır. Ritmine uyduğunuz şu kısacık hayat şarkısında bile bazen sesiniz kısıldığını hisseder ve kendi yazdığınız ezgilere bile yabancı kalırsınız.
Sonu neden olmasın ki? Hep durup durup demez miyiz fani dünya diye? Sonu baştan bellidir hayatın işte. İki metre killi toprak, çamur içinde bir mezar, ince bir beyaz örtü ki, adına kefen diyorlar. Ne kadar da ürkütücü değil mi?
Hep severek yaşadığımız bu güzel hayatın her noktasına imrenirken, sona geldiğimizi hiç düşünmeyiz. Her Güzel Şeyin Sonu Var ama bu ne biçim son böyle, yalnız ve bir başına ve kimsesiz ve sessiz ve soluksuz ve gülümsemeden geçip gitmek…
Yazar : SubaT
25.12.2019
Bunu paylaş: Sebebiyata not Birak ❤
Bunu beğen:
Beğen Yükleniyor...
İlgili
Yorumlar (10 Yorum)
Ritmine uyduğunuz şu kısacık hayat şarkısında bile bazen sesinizin kısıldığını hisseder kendi yazdığınız ezgilere bile yabancı kalırsınız. Hayatın kendi içinde yaşadı keşmekeşi çok güzel ifade etmişsin. Emeğine sağlık SubaT
Şu kısa hayata ölücemizi bildimşz halde hala yaşamaya devam ediyoruz bunu bilmek bile cok güzel
Sivas lı bir erkek sizinle “gi, la, Ho, hö diye konuşuyorsa kaba ve saygısız olduğunu düşünebilirsiniz Ama sadece SİVASLIDIR…….. ??
Aynen katiliyorum baba:) Sadece Sivasliyiz.
Ne biliyim abi yaşıyoruz yaşıyoruz birşey olmuyor hayatımı orijinal değil kaderimi Çin malı anlamadım
Ne biliyim abi yaşıyoruz yaşıyoruz birşey olmuyor hayatımı orijinal değil kadermi Çin malı anlamadım
En güzel sonda ölüm dayı.
Yazı hakkında görüşlerinizi belirtmek istermisiniz?