Yokluğunla Sohbet Ediyorum
Yokluğunla Sohbet Ediyorum. Varlığın yetmedi bana. Yerinin dolmayacak olması zaten en büyük gerçeği oldu yüreğimin. Yokluğunda ben hiç var olamadım zaten. Maçı kazanmış olmanı istemiyorum demiştim. Bak bunlar ne biliyor musun? Hepsi aşktan yokluğundan, var olmamandan…
Hadi konuş benimle eskisi gibi. Havadan sudan, sağdan soldan..
Ama beni bana geri ver ne olur?
Yokluğunla savruluyor, yokluğunla sabrediyor, yokluğunla sohbet ediyorum kendi kendime.
Ah bu şarkılar neden var ki? Niye bu kadar ağıt dolu söylenirler? Hiçbir mi acıttıklarını sanmazlar?
Bugün, bu akşamda ve her kahpe sabahlarda kör kaderimin bana verdiği ruhsuz gözlerle hayata bakmaya başladım. Yokluğunda duvarlarla sohbet ederek yalnız kalmamaya çalışıyor ve direniyorum sensiz geçen zavallı tek kalmış gölgesizliğime.
Rahatsız bir bedenim var. Duygusuz akşamların dili olsa da konuşsa biraz. Beni yalandan karanlık gündüzlere bıraktığını anlatsa, tüm gerçekliğiyle.
Fal baktırsam boşa, dua ettirsem kabul görmez.. Bilmiyorum ki, yokluğunda ne yapabilirim artık.. Kime ne desem, ne anlatsam, ne dinlesem, ya da ne dinlemeden sana dair bilmediğim ne varsa artık, bilmiyorum…bilemedim seni.!
Yokluğunla Sohbet Ediyorum
Dilin-dişin-aklın ve beynin hiç bir şarkısı olmaz derler ya..
Ben feryatlarımı en derin aşk nağmelerine boyadım bu akşam. İçinde karanlıkların olduğu zifiri gecelerde buldum kendimi, kaybolmuşluğuma inat edercesine hem de. Bir başıma..! Yokken var etmiştin senden arta kalanları avuntuyla karışık.
Bil meçhul değildin belki ama hiç anlayamıyordum ki.. Neyi anlamaya çalıştıysam, yokluğun çıktı karşıma. Soğuk odamın ortasında o yokluğun ve ben, bir başımıza, çaresiz, umarsız ve perişan..
Hadi ruhumu da al..!
Katran gecelerin karanlık anlarına bırak sıcak yaz iklimlerimi..
Buz kesmiş gecemin sessizliğini kır-dök-at bir tarafa..
Yine de olmadı değil mi, senden geriye neler kaldı ki? Koskoca hiçler, ahlar, tühler, keşkeler.. Ama sen olsaydın bunların hiç biri kalmazdı bana. Zengin kadınsın.. Mirasın hiç bitmiyor.
Tek fakir yanın, eksik umutların.. Bitmeyen ihtiraslarının zenginliğini de al ne yaparsan yap artık. Sendeki dünyada ne bana ne de benden her hangi bir fakirliğin ihtiyacına kalacaksın.
Yokluğunla sohbet ediyorum ama kendi varlığımızın zenginliği yeter bana.. Sen yine o ufukta bir seher yeli gibi esmeye devam et. Fırtınan yakındır..!
Yazar : SubaT
26.01.2020
Bunu paylaş: Sebebiyata not Birak ❤
Bunu beğen:
Beğen Yükleniyor...
İlgili
Yorumlar (3 Yorum)
Yokluğunda sohbet ediyorum yokluğunla..
Yokluğu ile varlığı aynı düzleme çıkan ne anlar ki sevdadan. Ne kadar acıtırsan o kadar seni de acıtırlar. Yüreği sevgi dolu anlamayan insan. Dünyayı anlasa neye yarar. Kaderin son çelmesi seni bana verip sonra almasıydı.
Yazı hakkında görüşlerinizi belirtmek istermisiniz?