Sadece Bir Akşam Üstü

Sadece Bir Akşam Üstü seninleydim belki ama tüm ömrüme değdi desem inanır mısın bana? Bir yalnızlık şarkısını söylüyorum şimdi derinlerden. Galiba ben bu bütün olan şeylere hazırlayamadım kendimi. Terk edişinden sonra hiç gelemedim kendime. Niye diye sormadım sana hiç. Vardır bir sebebin.

Vardır bir açıklaman elbette. İçimden ayrılık şarkıları da bestelemedim. Çünkü ayrılık bir delikanlının giyeceği son elbisedir. Ben zaten o elbiseyi hiç çıkarmamışım üzerimden. Kifayetsiz kelimelerime inat sana hece hece dökülüyorum şu an adeta. Dipsiz kuyudan çıkamamak… Senden geriye kalan ıssız bir şehir, kırık dökük bir kalp..

En güzeli ne yapmak acaba?

Madem öyle hadi bana gelsin bu yalnızlık. Senden uzaklarda yaşamaya çalışan bir zavallının son kelimesi sanma bunu.. Bir düştüysem, milyon kez kalkarım o savrulup kaldığım yerden.. Yeter ki gücümü kesecek bir ihaneti daha yaşatmasınlar bana..

Hapis hayatını yaşadığımı sandığım o kısacık ömrümün son deminde bile güzel gözlerinin elasında kendimi hayata bağlardım ya.. Pencereme konan karanlığın kuşları bile ışığı sönmüş odama hasret gibiler..

Bir Akşamüstü

Hepsi bir sevda, bir aşk, bir sevgi yumağı gibiler.. Bütün gördüğüm senli günlerime inat, tek bir akşam üstü için nelerimi vermezdim ki.

Issız bir şehrin karanlık mahzeni gibiydi dudaklarının tadı. Sıcacık çöl kumuna benzer.. incecik.. Hadi bitir şimdi benden sana kalan ne varsa.. Vazgeçmediğin hayatından arta kalan ne varsa yık-dök ve birbirine sok her şeyi.. Kör olsun artık bu gözlerim, seni görmedikçe, senden yana bakamadıkça..

Hani sarılırdın ya ben yokken… duvarlara..!

Odamda dönüp duran yokluğunun her zavallı akşamında bin kez daha paramparça olmaya devam ediyorum.

O akşam üstünü yalnız başıma izliyorum, pare pare…!

Bir an olsun aklımdan çıkmadığını düşünüyorum şimdi. Neye yarayacaksa?

Nedenlerini bilmiyorum ama nedenlerini neden bilmediğimi de bilmiyorum. Sanma ki, ölmek çok kolay. Kan gibi aklımdasın. Sen aklımdayken ölemiyorum bile. Nasıl ölünür ki senden ayrı, uzaklarda, bir başına, çaresiz ve yalnızken…

Şiirlerin hepsi yalan, saçma-sapan, yavan… Bir sen vardın, sen de yoksun. İnandığım tüm doğrulara inat, tüm yalanlara selam olsun.

Sadece Bir Akşam Üstü gelseydin yeterdi. Avuturdu beni, yokluğunu reddetmek.. Durulurdum, o kükrediğim anlardan geriye bir şey artmazdı. Tek bir akşamüstü için neler vermezdim ki? Bir bilebilsen.. keşke!

KaLem: SubaT

31.03.2020