Sensiz Bir Sabaha Uyandım

Sensiz Bir Sabaha Uyandım

Bugün yine kahpece Sensiz Bir Sabaha Uyandım. İntiharlar biriktirdiğim o kalleş gecelerimin birinden daha uykusuz sabahlara doğru kıvranırken ani sıçramayla güne göz kırptım. Bir gün daha başlıyor..

Sensiz..

Kimliksiz düşlerimin bir sabahı daha yine.. Yetim ve öksüz bir nefes alışım var ki sorma.!

Boğuluyorum adeta, varlıksız zaten hayallerim..

Kime ne anlatsam acaba bilemiyorum ki? Susmak da çare değil, hele konuşmak ki tam bir çaresizlik çemberi.

‘Nesin sen‘ diyorum kendi kendime saatlerce. Gün ağarırken, bende hiç bir azim yok, hiç bir sağ duyu hakim değil hayatıma. Barlanmış gözlerim bile kesik kesik bakıyor geçip giden geceye.

Gezdiğim hiç bir rüyada seni görmek mümkün olmuyor işte.. Yoksun yine saatlerce, bir başıma ve yalnızım.. Tüm kader girdabımla teke tek güreş tutuyorum, cılız bedenimi ortaya koya koya.. Ölümü koklaya koklaya..

Varlığın elimden kayıp giderken, peşinden çaresiz bakışlarımı oya oya..! Zümrüt yeşili bir o kadar çayır çimen varken ‘bu susuz çölde kalış  da neyin nesi?‘ diyorum kendime..

Bugün de Sensiz Uyandım Güne

Yine sabah oldu bakar mısın? Sen yoksun yine yanımda…

Yine kahvaltı etmeden attım kendimi o karmaşık kaldırımlara. Bir ihtiyarın gözlerindeki matemi okudum. Bir yoksulun kaleminden hasret türküsü yazdım kendime. Bestesi anonim, güftesi kayıp..

Bir kadının gördüğü şiddetin içinde aradım insanlığı, bulamadım ki..

Bir sokak hayvanının haykırışıyla uyandım güne. Açtı, bu soğukta yiyecek bulamaz ki..

Penceremin buğusunda aradım belki de yitip giden insanları.

Kendine müslüman, bir başkasına gayri müslüm bir dolu insanlık müsveddesi ile aynı coğrafyada yaşayabilmenin yarattığı çaresizliği hissettim içimde.

‘Nesin sen?‘ dedim kendime..

Bir dolu hikayenin kenarından bana bakarken, veda edişine baka kalmıştım sessiz ve garibanca..

Hadi sen git, hadi uzaklaş.. Onu da anlarım da.. Bu yitip giden insanlığa bir türlü anlam koyamadım.

Sahi biz nerede yitirdik bu vicdanımızı, biz nerede kaybettik bu insanları aramızdan?

Sen de gittin işte. Bir pencereden sabahın ışıkları girsin içeriye deyip de camı açtığımda içime dolan o kahpe sabahın sensiz havasını soluyan ben.. Bir yerde benden habersiz hayata devam eden sen..

Hiç adil değil bu hayat.. Hiç acımıyor bunlar insana..  Sensiz Bir Sabaha Uyandım

Yine insanlığımı kaybetmeyerek.. İnsanca yaşamak adına..!

Yazar : SubaT

29.01.2020

Yorumlar (3 Yorum)

SubaT
29 Ocak 2020 18:30
Sensiz bir sabaha UYANDIM. Yine yoksun.
https://Www.SebebiyaT.NeT
Yükleniyor...
Yanıtla

KRaL
29 Ocak 2020 18:34
Sensiz bir sabaha uyandım. Kimsesizim yine.
https://Www.SebebiyaT.NeT
Yükleniyor...
Yanıtla

BaHaR
31 Ocak 2020 16:12
Sabah kimileri için güneşin doğuşu güne başlamak anlamına gelir. Benim için ise umut ile çaresizlik arasında karmaşık bir duygudur. Uyanma sebebim benden çoktan gitmiş biliyorum. Bunu her sabah kalbime anlatmaktan nefret ediyorum. Yinede her sabah belki bugün beni sever diye umutla başlıyorum.
Yükleniyor...
Yanıtla